Ik ging ’s ochtends met donker weg en ik kwam ’s avonds in het donker weer thuis. Jarenlang werkte ik als Amsterdamse marketeer in de reclame bij grote bureaus, en voor mezelf als online business manager vanuit huis. Dienstverlenende functies waar ik 24/7 druk mee was. De balans privé en carrière was een crime.

Op een gegeven moment was ik uit gejongleerd. Ik had er geen lol meer in. Lekker naar de kapper? Ik vond er niks meer aan, zat als een zombie in die stoel. Winkelen, uiteten – alles wat ik leuk had gevonden, waarvan ik ooit genoot, was vlak en saai geworden. Op zondagavond op zien tegen de week. Ik was soms verdrietig, omdat ik mijn leuke leven niet leuk meer vond. Zelfs ’s avonds naar mijn paard toe gaan kon ik amper opbrengen. En dat was de druppel.

Ik holde mezelf voorbij. En klapte tegen een muur. Het plaatje klopte niet meer, ik werken vanuit huis en de paarden stond te wachten op een pensionstal, totdat ik een uurtje kwam. Kon niet alleen mijzelf het leven niet geven waar ik naar verlangde maar ook mijn paarden niet. Vanuit de puinhopen die Caroline heetten, ben ik mijn omgeving waar gaan nemen, waardoor ik veel dieper in mezelf kon kijken. Ik verliet de Randstad en verhuisde met man, honden en paarden naar landelijk Zuidoost Groningen. Eenmaal in Groningen kwam ik in aanraking met paardencoaching en therapeuten. Dat bracht me nog een verdieping van het effect dat mijn paarden altijd al op me hadden. De 4-jarige opleiding tot equine assisted therapeut aan de Keulseweg in Pijnacker zorgde voor de echte omslag in mij: van stuiterende overspannen marketingbal naar de rust, het bewustzijn en het plezier die ik nu ervaar.

Als ik ’s morgens buiten kom, word ik begroet door mijn honden en de hinnikende paarden. Als ik geluk heb, zie ik herten die in de rijbak overnachten, er nog liggen slapen. Terwijl ik de honden uitlaat, geniet ik van de rust in het mooie buitengebied waar ik woon. Mijn werk doe ik nog steeds aan huis, maar nu MET mijn paarden in het zicht en honden, kippen en poezen om me heen. Ik had dit 20 jaar eerder moeten doen.

Als ik nadenk over hoe lang het heeft geduurd voordat ik deze stap zette, raakt me dat. Ik had het twintig jaar eerder moeten doen. Maar ja, ik wist eerder niet hoe belangrijk het voor me was om naar mijn gevoel te luisteren. En als je het niet weet, kun je er ook niet naar handelen. Ik was net zo oppervlakkig met mezelf bezig als mijn omgeving met mij. Pas als je echt naar jezelf gaat luisteren en de stappen daadwerkelijk zet, ontdek je dat. Ik ben nu trots op mijn stap. Mijn leven is totaal veranderd. Ik heb een heel andere kant van mezelf ontdekt, ik leef bewust en volg mijn hart.

De therapie is een investering in jezelf. Gelukkig zijn er verschillende mogelijkheden om je traject (deels) vergoed te krijgen, bijvoorbeeld als er een link is met werk of gezondheid.